Het is even wennen van Koninginnedag naar Koningsdag. Op een kleedje zitten met overbodige spulletjes hoeven we gelukkig niet meer…. Misschien met de kleinkinderen? Meestal ga ik even de stad in om de sfeer te proeven.
Lekker met een wijntje op een terrasje. Of in het Amsterdamse, Vondelpark, kijken naar alle leuke kinderen die hun best doen op de fluit of viool. Soms is het wat, soms niet, maar dat mag de pret niet drukken. Iedereen geeft aan die musicerende kleintjes. Er is daar nog veel meer te beleven en er hangt altijd een vrolijke, drukke sfeer. Maar bij mooi weer begin ik met hard werken in de tuin. Dus het wordt of een broek, of dit Italiaanse jurkje (panty merk Kunert/kleur cashmere) gekocht in Spanje! Leve de Koning!
De laatste tijd valt het me op dat ik juist met mijn nieuwe aankopen onverwacht(!) aan het combineren ben, met de dingen die ik al had. Ik zou toch nog mijn oranje, roze, stukken laten zien? Welnu, mijn zalmkleurige plissérok van de Mango past nu perfect bij dat oranje jasje van Laurèl (pakje >15 jaar geleden gekocht in Maastricht en gedragen met schoentjes van Warmer) en staat ook leuk onder dat hardroze jasje van mijn Esprit pakje. Daaronder draag ik een oranjeroze top van Espresso. Alles passend bij mijn hoge hakken, mijn Hilfiger stappers en Geox schoenen in dezelfde oranjeroze kleuren van vorig jaar!
Zoals beloofd laat ik ook andere 50 plus vrouwen zien. Niet gephotoshopt, maar echt zoals ze zijn. De eerste die durft, is mijn lieve vriendin Jacqueline. Zij is reuze sportief (golft en rijdt motor!) werkt op de Erasmus Universiteit Rotterdam en vaart als vrijwilligster een pontje heen-en-weer… En is daarnaast gek op Marc Cain en blauw wat haar altijd fantastisch staat. Hieronder zie je haar in een een prachtig, elegant zijden jurkje met een mooie grafische print en een koraalrode ‘applicatie’
aangeschaft. (thuis bleken ze ook te koop…voor 69 euro). Ik draag ze bij voorkeur aan de arm van mijn partner, dat wel. Bij mijn roze setje van Esprit, of bij de zalmroze plissérok van Mango. Terug naar de schoenen; het bandje om de enkels en de dikke hak zorgen toch voor een stevige stap, zelfs bij het winkelen. Nee, niet op de keitjes op de Dam en niet op het grindpad rond het huis. Dat pad doe ik op mijn tenen, of ik wissel in de auto van schoenen.
Kijk maar eens naar deze sleehakken. Ze lopen verrukkelijk – zijn duidelijk niet nieuw meer- en zijn absoluut betaalbaar. Ik heb Geox sleehakken gezien van iets boven de 100 euro, en de ballerina’s zijn goedkoper. En ja, ik werd en word voortdurend op mijn schoenen aangesproken. Laatst nog, nageroepen door een paar jonge vrouwen vanuit de auto ‘mevrouw wààr heeft u die schoenen gekocht?’ Ik kon nog net antwoorden voordat de auto optrok. En, wil ik mijn knieën wat rust geven…, dan draag ik toch gewoon mijn bootschoentjes!
